Minimoiselle. Dat is mijn nieuwste koosnaampje. En hoewel ik in vergelijking met de Franse dames helemaal niet zo mini ben, en ook niet zo –moiselle, heb ik besloten hem toch te accepteren. Want ik wil natuurlijk wel heel graag mini en –moiselle zijn! Die -moiselles hebben het hier prima voor elkaar, ik hou nu al van la vie en France!

Picknick op de oevers van de Seine!

Ruim twee weken geleden verlieten we ons prachtige huis in hartje Utrecht, niet wetende wat we ervoor terug zouden krijgen. We hadden zo veel mogelijk spullen klaargezet (‘Mini, dat gaat nooit passen!’, ‘Jawel joh, die Volvo van jou is enorm!’) en ook nog even de rest van het huis ontruimt en de slaapkamer naar de zolder verhuisd aangezien lieve Maartje & Buck dit jaar in Wout’s huis wonen. Ja, dat dus allemaal op de allerlaatste dag. Altijd een strakke planning, die bankiers…

Hoe dan ook, uiteindelijk stelde ik op donderdag ochtend 19 augustus om 07.13 uur tevreden vast dat al onze spullen inderdaad in de Volvo pasten en zes uur later lieten we de volgepakte auto op het parkeerterrein van ons nieuwe huis-to-be achter, aangezien we daar pas vanaf zondag de 22e terecht konden. Gelukkig hadden we een heel goed excuus om toch die donderdag al te vertrekken, namelijk Nice! Nice? Yup, BUF (Best Uncle Forever) Oom Piet heeft namelijk in Nice een geweldig appartement met een autootje dat hij eigenlijk nooit gebruikt en die ik dit jaar mag lenen!

De Fiat Punto Cabrio!

Net echt...!

Dus TGV’den wij verder naar het Zuiden om pas na enen totaal gebroken en gesloopt in Nice aan te komen. Maar wat is er dan heerlijker om een heel weekend bij te mogen komen aan de Côte d’Azur? We verbleven in de toren van la Regina, een oud paleis van Queen Victoria! Fantastisch; ontbijtje in de zon op het balkon van het paleis, ’s middags lekker slenteren door de oude stad, pootje baden in de zee en hier en daar wat oude kerken en paleizen bekijken. ’s Avonds nog een vers visje op het terras van zo’n typisch Zuid-Frans pleintje en zo kwamen wij ons weekend prima door!

Staren over Nice...

Een prinsesje in het paleis van Oom Piet!

De torenkamer in Nice!

Wout in de oude straatjes van Nice!

Pootje baden in de Middellandse Zee!

Zondag middag (om de ergste files te voorkomen) reden we in mijn nieuwe knalblauwe fiat punto cabrio terug naar het Noorden. Tien uur op de weg, file rijden (dus toch…) en het laatste stukje over onverlichte, smalle autowegen midden door het bos van Fontainebleau. Met nog maar tien minuten te gaan volgens onze Tomtom ging het bijna verkeerd: een levensgroot snuffelend everzwijn op de weg! Gelukkig kon ik het beest ontwijken, maar laat het een les zijn: voorzichtig rijden hier!!

We zijn nu een twee weken verder en het lijkt alsof we hier al maanden zitten. In Le Vivier, zoals ons onderkomen heet, wonen nu naast de oude Franse landlord Monsieur Dupeu, acht studenten en twee partners. Verder zijn er nog vier partners die met enige tot zeer grote regelmaat hier over de vloer zullen komen.

Le Vivier!

Even voorstellen:

In het middelgrote huis:

1. Mohit (semi-single, en bovenmatig geïnteresseerd in het andere geslacht) uit India (voorziet ons van enorme voorraden magnetron-curries)

2. Andrew (een chefkok, hoera!) uit de V.S.

3. Alex (vers terug van een beklimming van Mount Kenya, en no

g steeds in de klim-modus) uit Engeland, en zijn vrouw Sarah die hem zo nu en dan in de weekenden komt opzoeken vanuit Londen.

Alex, Gólo, Wout en Max

Het kleine huis:

Julien & Bertille, hij is Frans/Braziliaans, zij Franse en studeert nog in Parijs. Zij hebben voor het gemak hun gehele drankvoorraad (en die is grooooot) meegenomen uit hun vorige appartement (net als alle andere spullen die ze hadden trouwens).

Huisetentje: Alex, Mohit, Adrienne, Fred, Gólo, ik en Andrew!

Het grote huis:

1. Max(imo) uit Buenos Aires (die de hele dag door Matte drinkt), en zijn fantastisch Franse verloofde (sinds drie weken) Marie-Stéphanie die officieel in Parijs woont, maar hier (jippie!) heel veel is.

2. De jonge Gólo uit Duitsland die ontzettend vertederend doch hilarisch kan vertellen hoe hij zijn Franse verloofde Philippine (die in Londen woont) ten huwelijk heeft gevraagd.

3. Wij.

4. Adrianne (die voor haar eerste Franse uitstapje de regio Champagne koos en er vervolgens moest blijven slapen vanwege de veelvuldige refills in de champagne-proeverij) uit de V.S., en haar geweldige kerel Fred(eric) uit Canada die ook in Londen woont. Dat wordt dus veel carpoolen vanuit Londen gok ik!

Marie-Steph en ik voor de Eiffeltoren!

Onderhand zijn we -afgezien van het internet dan- redelijk gesetteld. Dat betekent dat we een bankrekening hebben, Franse telefoonnummers, de Wii op een nieuw flatscreen is aangesloten, auto’s geregistreerd en gekeurd zijn, onze INSEAD badges in gebruik genomen zijn, etcetera.

Wout heeft twee vrijstellingen te pakken en is gister aan een ogenschijnlijke rustige eerste periode begonnen. En ik ben alweer ruim een week aan het werk! Op INSEAD, als ‘temporary reunion coordinator’. Ik ga dus het reunie-weekend van de alumni die in 1995 zijn afgestudeerd, coördineren. Het weekend is al in oktober, dus de baan behelst maar een zevental weken. Maar hij is in ieder geval tot het betreffende weekend fulltime, wat me deze eerste weken van de straat houdt, wat geld oplevert en hopelijk de contacten om daarna iets anders te kunnen doen.

Ik zag al een nieuwe positie voorbij komen, die meer naar een onderzoeksfunctie neigt, dus dat ga ik maar eens uitzoeken.

De activiteiten die door de partner-groep worden georganiseerd hebben momenteel een nog wel erg hoog ‘I would loooooooove to join the cooking club, ‘cause I just got married and I still have to learn how to do it’-gehalte. Maar gelukkig heb ik een aantal heel leuke meiden ontmoet met wie ik het erg goed kan vinden. En ach, misschien is het niet zo erg om een paar van die boterhamsmeersters te tolereren als ik dan in dit jaar mij kan ‘ontwikkelen’ op het gebied van fotografie, kaas&wijn, Frans, kunst, cultuur, de wereldkeuken en Amerikaanse taartjes (o.l.v. een pastry chef/ Hollywood stand-in: ‘In every movie you have seen, I was in. Walking in the back, yeah that’s me.’)…

Proosten op mijn nieuwe job!

En dan zijn er nog de feestjes, met of zonder thema, in een ‘normaal’ huis of in een met kaarsen verlicht chateau, als bob, of als het meisje dat de wijn niet kon vinden en dus in hetzelfde tempo gin-tonic naar binnen loopt te gieten…

Partyscenery!

: ) No comments!

Maar ach, zo erg is dat helemaal niet als je je enorme kater bij ons zwembad, je ondertussen in de kunstgeschiedenis verdiepend, eruit kan zweten. Wat een leven, hier in Frankrijk!

Chillen bij het zwembad!

Liefs vanuit Chartrettes!