Zondag ochtend vertrokken we na een boel in-gepak en schoon-gemaak naar Bangkok; De stad der Engelen. Oom Piet woont hier al jaren en heeft zijn expertise ingezet om ons van de beste reistips te voorzien. Onze eerste trip hadden we echter al zelf geregeld; een ochtendje fietsen door Bangkok! Hollandse INSEAD-vriendjes hadden ons geadviseerd een fietstocht bij Co van Kessel te boeken. Lekker Hollands! En niet alleen de activiteit en de oprichter, ook alle deelnemers waren ‘lekker Hollands’! : ) Maar daar was niets mis mee, zeker niet als je je bedenkt dat het om een fietstocht voor gevorderden ging. We fietsen door de smalste steegjes van Chinatown, waarbij je, als je niet op tijd remde in de bocht, op één van de rokende barbeques zou belanden, reden door bananenplantages over smalle fietsbruggetjes zonder reling en doorkruisten vele tempels.
Kiekjes genomen gedurende de fietstocht
Bangkok heeft honderden tempels, waarvan wij er een aantal bekeken hebben. De tempel waarin een 46-meter lange gouden Buddha ligt, vond ik het mooist! Of in ieder geval de Buddha zelf dan. Hij past precies in de tempel, zijn kroon raakt nog net niet het plafond en is toch wel erg indrukwekkend! Zijn voeten vertonen aan de onderkant allerlei verschillende taferelen welke voorspoed symboliseren, ingelegd met parelmoer. Maar zelf vond ik zijn tenen het leukst! ; )
De belangrijkste tempel die de ‘Smaragdgroene Buddha’ (volgens Oom Piet staat er gewoon ‘Groene Monnik’ in het Thai) huisvest, staat naast het Koninklijk Paleis. Hier mag je ab-so-luut niet met korte broeken, rokjes, jurkjes of mouwen naar binnen en dus hadden wij ons –dachten we- goed voorbereid. Ik had een lange broek aan en een sjaal mee om mijn schouders te bedekken, welke mij altijd door de kuisheidschecks van Oman, Dubai, Abu Dhabi, Egypte, Marokko en Israel hebben geloodst, maar nee, hier was een sjaal niet goed genoeg. We moesten een shirt met lange mouwen lenen, maar de rij die naar die shirts leidde, was er wel eentje van een half uur lang. Dat schoot niet op en dus gooide ik mijn ‘creatief-met-sjaals-kwaliteiten’ in de strijd en kwam alsnog door de kuisheidscheck, ...de eerste dan. Bij de tweede werd ik er ongenadig uitgepikt en werd ik weer teruggestuurd naar de rij. Daar hadden we echt geen zin in, en dus kochten we het goedkoopste shirt in de souvenirwinkel die toevallig (??) wel erg goed gepositioneerd was, waarmee ik vervolgens dus over straat moest... De tempels en paleizen waren ongekend mooi, maar de toeristen waren in zulke grote getalen en de hitte was dusdanig heet dat dat voor mij de pret toch enigszins drukte.
Golden Temple Mount
Op verzoek boekte Oom Piet Bangkok een trip naar Ayutthaya, de oude hoofdstad van Siam, door de Westerlingen die deze stad bezochten voordat de Birmezen haar in 1767 met de grond gelijk maakten, beschreven als de mooiste stad die zij ooit hadden gezien. En dat wil ik wel geloven. Want dit moet ook weer een plaatje zijn geweest! De ruines en deels gereconstrueerde tempels die er nu nog staan zijn al indrukwekkend, laat staan dat ze er allemaal zouden staan, bedekt met lagen bladgoud stralend in de zon, omgeven door monniken in hun oranje gewaden... Wij liepen er rond met een praatgrage gids die ons op een olifant zette, een baby-olifant liet voeren (geen idee of dit allemaal dierenvriend-proef was Shirly, het lijkt me dat de baby-olifant behoorlijk obisitas gaat worden op deze manier, en sowieso waarschijnlijk liever met zijn vriendjes in de jungle speelt, maar goed...), en alle ins- and –outs over de tempels vertelde, waarbij alle zinnen eindigde op ..., right? Gniffel, gniffel... ‘So this was one of the biggest temples, right? Gniffel, gniffel...’ Euh, ja als u het zegt, en euh, wat is er precies grappig? Hoe lief de man ook was, ik geloofde met de minuut meer in Vooxl! ; )
De weekendmarkt was ook een geslaagde vondst. Anders dan alle ‘normale toeristenmarkten’ waar men in Azië naast een heleboel gekopieerde artikelen (de Thai spannen wel de kroon met de geheel gekopieerde supermarktketen SevenEleven) ook altijd lokale producten (kleding, tassen, snuisterijen, etc.) verkoopt, hadden ze op deze bizar grote markt ook veel winkeltjes voor de Thai zelf. Dat maakt het winkelen een stuk leuker, zeker als je bedenkt dat de Thai zich erg hip kleden! Overal vonden we jonge ontwerpers die hun eigen gemaakte kleding verkochten! En ook in Westerse (lees: grote) maten; leuk!!
Het is wel een gekke stad, met haar Ladyboys die soms overduidelijk nog boy zijn, maar in de meeste gevallen waarschijnlijk zo lady, dat wij hen niet herkenden als boy. Eén keer zagen we een oude Westerse opa vrolijk achter een jonge lady aanlopen, die door onze jonge ogen (en oren) aanschouwt echt heel erg boy was. Geen idee hoe deze ladyboy door de ogen van de oude man werd gezien, maar of hij een lady of een boy zag, in beide gevallen kan ik me niet in hem verplaatsen. Volgens Oom Piet is er weinig onvrijwillige prostitutie in Bangkok. Hij heeft een tijd Engelse les aan Thaise prostituees gegeven en die meiden vonden het in ieder geval de beste/makkelijkste manier om hun geld te verdienen. Maar ja, ik denk zelf dat als zij konden kiezen uit, ik noem maar wat, een secretaresse baan of prostituee, een heleboel toch liever achter dat bureau zouden zitten... En ik vind van die vieze, dikke, oude Britse mannetjes die hun laatste 13 haren met gel over hun kale hoofd hebben geplakt en overduidelijk al vijfendertig jaar bij hetzelfde saaie kantoor werken en hier dan met een piepjonge (wel 18+ maar toch) jongen in skinny jeans in de rij op het vliegveld, precies voor mij, elkaar gaan staan aaien, gewoon ronduit triest! En dat blijf ik ook vinden ook, vrijwillig of niet.
Maar ondanks het acht keer per minuut afslaan van pingpong-shows (de mannen die dit aanboden vonden mijn reactie ‘As soon as you shoot them out of YOUR ass, I’ll come watch and laugh’ helemaal niet grappig) hebben we erg genoten van de tempels, het verrukkelijke Thaise eten (doordat we Oom Piet voor ons lieten bestellen, aten we niet alleen maar groene curry, maar de meest heerlijke gerechten), de Thaise massages (hoewel Wout nu weer gekraakt moet worden) en onze shop-avonturen!
En toen werd het tijd om Azië, in ieder geval voor de komende maanden, achter ons te laten. We vlogen terug naar Singapore, haalden onze bagage op en vlogen vijf uur later door naar Amsterdam, waar we om zes uur ’s ochtends na veel te weinig slaap aankwamen. Het is altijd weer even wennen als je thuis komt, en na twee maanden omringt te zijn geweest met wolkenkrabbers, had ik een beetje het gevoel in Madurodam aan te zijn beland. Mijn blik was een stukje hoger gericht dan normaal of zo, want het is me nooit eerder opgevallen dat de gebouwen aan de Potterstraat zo laag zijn. Maar ook al is Utrecht misschien maar een klein provinciestadje, het voelt wel als ‘thuis’, en dat is toch altijd weer een fijn gevoel! Ik heb het hele weekend vreugdedansjes gemaakt. In de Albert Heijn, in de rij voor Broodje Ben op deOudegracht en elke keer als ik weer een bekend gezicht zag!
De planning was dan ook wel weer behoorlijk ‘tight’! : ) Vrijdagmiddag dronk ik koffie met mijn lieve studievriendinnen waarbij allerlei succesverhalen op tafel kwamen (Jacomien had net een 8,5 (!) voor haar scriptie gekregen, Merel organiseert een conferentie voor IKV Pax Christi in Kosovo, Geerte schrijft een factsheet over de Turks-Nederladse jeugd voor het FORUM en Loukie gaat haar afstudeeronderzoek in Haïti doen)! Super gezellig meiden! ’s Avonds schoven we aan in het grachtenpandje van Marije en Dennis in Leiden voor een heerlijk visje en rosé en bespraken we de wereldreis die zij in september gaan starten en daarna gingen we door naar de musical Soldaat van Oranje. Hoewel ik vond dat sommige acteurs nog wel iets meer emotie in hun rol mochten leggen, was het wel echt een overweldigende show. Het decor zat ingenieus in elkaar en was zeer indrukwekkend. Ik beveel de musical van harte aan! Alleen al voor Koningin Wilhelmina zou je eigenlijk moeten gaan, wat een fantastische rol! : )
Na een korte nacht begonnen we zaterdag met een lunch in Wageningen. Leuk om ook hier weer even helemaal bij te kletsen en alle nieuwe plannen van mijn zwagertje te horen. Die wil minister president worden, maar dan wel van de verkeerde partij, haha! ; ) ’s Avonds ging Wout uit eten met zijn club en plofte ik met Maart op de bank met een lekker huis-tuin-en-keuken-kaas-fonduetje! Jummie!!
De laaste dag van het weekend treinden we naar Deventer. Naar Deventer? Yup, mijn ouders zijn vorige week verhuisd. Het is wel gek om te bedenken dat ik nooit meer terug zal gaan naar ‘ons huis’ in Zuidwolde, waar ik vanaf mijn 6e tot mijn 18e heb gewoond. Waar we Robin Hoed naspeelden in de tuin, genoten van een Hollandse jungle en een blije hond als we terugkwamen van onze fietsvakanties, waar hele families Konijn geboren werden, waar we onze hond Jaffra begraven hebben (net als het merendeel van de familie Konijn trouwens en de kippen, kanaries, duiven, katten, vissen en overige soorten knaagdieren die in de loop der tijd het loodje lieten), waar we over het hekje sprongen om de lammetjes de fles te geven, waar vele wiskunde boeken door de kamer gesmeten zijn, waar gehuild, maar vooral ook veel gelachen is, waar ik de koekoek in een woedeaanval ingeschopt heb en Joppe een deur (pubers zijn niet altijd leuk), waar verjaardagen gevierd werden met speurtochten en bbq’s en later met flessen vodka (in fietsmandjes haha), waar vriendjes en vriendinnetjes kwamen en gingen, waar ruzies beslecht zijn en liefdes bezegelt. Ja, een huis met een behoorlijke geschiedenis! Dat huis staat nu leeg... En ook al heb ik het gevoel dat ik er volgende week zo weer naar toe zou kunnen gaan, dat is dus niet zo. Toch raar, als je zo’n hele verhuizing mist...
De laatste kiekjes gemaakt van 'thuis-thuis' wat niet langer meer thuis is!
Maar goed, ik was wel razend benieuwd naar het nieuwe huis in wereldstad Wesepe en het kwam ook toevallig heel goed uit dat Reinier dit weekend zijn intrede-dienst had! Merijn, Nina en Liam waren er ook, dus dat was super gezellig! Mijn kleine nichtje Nina kan al een paar stapjes alleen lopen, maar prefereert haar high-speed-bil-schuif-techniek tot grote hilariteit van Wouter. Het nieuwe huis van mijn ouders is prachtig gelegen in het boerenveld, met uitzicht op het mooie kerkje waar Reinier in mag preken. Toch nog een echte oude kerk voor mijn vader dus, op de valreep! Ik voel me natuurlijk wel een beetje schuldig dat na al mijn verhuizingen waarbij voornamelijk Else, maar ook Reinier, Merijn en Joppe mij hebben geholpen met sjouwen, sleuren en slepen ik nu helemaal niets heb bij gedragen. Dus bij deze bied ik mijn hulp aan in de zomer voor euh, de grote schoonmaak, de tuin...? Ik hoor het t.z.t. wel! ; )
Na de dienst zijn we zo snel als we konden in de auto gesprongen om de zes uur durende rit naar le Vivier te maken. En nu zijn we dus weer in Frankrijk! Heerlijk, mijn vreugdedansjes zet ik hier weer vrolijk voort! De sfeer op campus is weer als vanouds, onze week zit op donderdag na alweer helemaal volgepland met leuke activiteiten en de lente heeft zich aangediend! Een strakblauwe hemel, de schoonheid van het Franse platteland, de hereniging met Bertille, Assi en al onze andere vrienden uit Fontainebleau en een uitnodiging voor een zondagse brocante, maken me BLIJ!! : )
Home sweet home!
Liefs van Mirte
Ps. Voor meer en grotere foto's, verwijs ik jullie weer door naar: http://www.facebook.com/album.php?aid=113453&id=1429122752&l=39552a3c14
