La douce INSEAD!

Vanuit het ’s ochtends bibberkoude en ’s middags heerlijk warme Frankrijk, geef ik jullie weer een update! Het is echt bizar hoe de temperatuur hier op een dag uiteenloopt. ’s Ochtends lijkt het echt net winter en ’s middags kun je met een beetje geluk aan het zwembad liggen. Is het ’s ochtends volledig grijs, wil dat absoluut niet zeggen dat je ’s avonds niet zou kunnen bbq’en. Vreemd, zeker voor alle niet-Fransen die dan weer lopen te bibberen, dan weer lopen te puffen. Laagjes dragen, dat is het enige wat helpt. Maar als werkneemster op de afdeling ‘external relations’ van INSEAD, die bijna volledig uit dames bestaat, moet je ook nog eens aan de dresscode ‘tres feminine’ voldoen. Echt alle dames hier lopen op hoge hakken en in leuke jurkjes, rokjes en andere fladdergevallen. Een groot verschil met de doorsnee Nederlandse vrouw zeg maar. Zodra ik echter onze vleugel verlaat en het Wilde Westen van INSEAD betreed, zijn daar vrouwen uit alle windstreken te vinden en aan de overload aan complimenten geloof ik dat wij Hollanders toch een aardig hip volkje zijn. Als je bedenkt dat de stand-in uit LA met mij wil shoppen, terwijl ik in Nederland altijd hopeloos achterloop op de mode… Haha, hilarisch!

Om mijn garderobe echter wat beter aan te passen aan de Franse dresscodes, maar mijn eerste salaris pas over een maand op mijn bankrekening wordt gestort, heb ik mij door buurvrouw Bertille en haar vriendin Julie op sleeptouw laten nemen over de Franse brocantes. Super leuk, in de kleinste stadjes hier haalt iedereen zijn of haar garage op zondag leeg, om dan -regen of geen regen- de boel op straat te verkopen. De sfeer is 'alleraardigst' en je kijkt je ogen uit! Wat een troep!! Maar gelukkig wisten we toch hier en daar een aantal juweeltjes uit de chaos te vissen. Zo heb ik een veel te tuttige en dus ‘tres feminine’ rode handtas op de kop getikt en mijn eerste paar designer oorbellen van Christian Dior! Een koopje! : )

Een koopje!

De rode tas en schattige ballerina's (zie Ps.)!

Ik moet toegeven dat het allemaal nog wel erg vakantie-achtig aanvoelt. Rijdend door al die prachtige Franse stadjes, van brocante naar brocante, nog moe van het feestje van de vorige avond en alweer energie verzamelend voor het diner van de volgende dag. Het James Bond feestje met de titel ‘The spy who Foshed me’, in Villa Fosh was weer geslaagd. Ook al was het eigenlijk net iets te vol met James Bond’s (in ski-outfit, in smoking, in badjas of erger), Jaws' en Bond girls, de iedereen knuffelende Andrew hadden we toch niet willen missen! ; )

Bond Girls!

Andrew hugging Golo...

James, Jaws en Girls!

Golo, Wouter, Andrew, Mohit en Julien!

De Monday Dinner Parties in Le Vivier zijn onderhand ook van start gegaan. Dat is een decennia oude traditie van ons huis die wij met veel plezier voortzetten! Iedere bewoner nodigt twee INSEAD studenten en/of partners uit, wat in totaal zo’n dertig eters oplevert. Het is een super leuke manier om buiten campus mensen beter te leren kennen en de vier gangen diners van Paola, onze cateraar, zijn om je vingers bij af te likken!

Andrew en Max voor de sfeervol verlichte trap van Le Vivier

Wouter die het dessert serveert; appeltaart, mjummie!

Lange tafel vol gasten en huisgenoten

Eén en al gezelligheid dus… Maar er wordt ook gewerkt. Ja echt! De studenten beginnen het al aardig druk te krijgen en de eersten zijn dan ook al geveld door de -op enig punt in de nabije toekomst onontkoombare- stress. Gelukkig valt dat bij Wouter nog wel mee, want die hoeft maar drie van de vijf vakken te volgen en kan zo nu en dan dus nog eens wat anders doen dan studeren. Ik werk alle dagen van 09.00 tot 17.30 uur en heb het nog steeds erg naar mijn zin. Ons team is sinds een week compleet, en bestaat uit Valérie (een super sportieve Française en bovendien Excel-expert; handig!), Adeline (ook een Française die verslaafd is aan Haribo), Sophie (een Britse partner van een voormalig student, die vanwege de onzekere toekomstplannen van manlief, haar toekomst per dag in een ander continent plant) en Gema (een typisch Spaanse señorita die netjes haar tandjes poets na haar lunch en zo pruilt bij haar verhaal over de grote, zwarte spin in de keukenla, dat ze het einde van haar verhaal vanwege lip-krampen bijna niet haalt)! : ) We hebben ongelooflijk veel lol samen en liggen om de haverklap in een scheur als één van ons weer een bitchie PA moet zien te pleasen of iemand ‘Pies’ of ‘Foliomariafoco’ van zijn achternaam heet. En probeer maar eens netjes aan de telefoon te blijven als er drie collega’s over de grond rollen van het lachen; ‘ce n’est pas facil’!

Gema!

Adeline!

Sophie!

Op het sportieve gebied heb ik de lunch-jog uitgevonden. Een aantal collega’s van ‘external relations’ gaan twee keer per week een rondje joggen in het bos en ik was door de Hollandse dames aangespoord mee te gaan. En ach, waarom ook niet, het bos is eigenlijk te mooi om links te laten liggen! Dus afgelopen maandag voor het eerst een rondje gedaan en het was echt heerlijk! Best pittig zo door het mulle zand, maar zo mooi! Ik heb zelfs een eekhoorn gespot! : )

En verder heb ik me bij het rugbyteam aangesloten. Dat is echt super leuk! Allereerst is het belangrijk om te vertellen dat het om ‘touch’ rugby gaat. Je tackelt elkaar dus niet, maar wanneer je de tegenstander met de bal aantikt, geldt dat als een tackle en moet de bal vanaf daar weer opnieuw gespeeld worden. Anyway, het is echt een leuke, tactische sport en het is gewoon hilarisch om met zo’n grote groep meiden te sporten. Hoewel ik denk dat er nog wel een aantal zullen afvallen die echt heel slecht zijn, want er zijn ook nogal wat fanatiekelingen… ; ) De mannen trainen naast ons, en zijn van de week geïnitieerd. Ze hebben allemaal nieuwe rugby-namen die nogal hilarisch zijn. Zo is de jongen die denkt dat hij de nieuwe Brad Pitt is, tot ‘Manicure’ gedoopt en hebben ze de allergrootste Amerikaan die je je kunt indenken ‘Mini-me’ genoemd. Wouter heeft de naam ‘Durex’ gekregen, omdat hij in volledig tenue (wat Wout hardnekkig ontkent), en dus volledig beschermd (ja ja, ik zag de link ook niet direct) op de eerste training kwam. Als het rugby team een uitwedstrijd heeft, gaan zij 24/7 gekleed in Bretonse streepjes met daar overheen een donkerblauw colbert, rode sjaal, Franse baret, een Franse snor en een Frans accent. Vooral dat laatste is echt hilarisch! Zie een groep enorm slechte (behalve jij Wout, jij bent wel heel goed) rugby’ers uit heel de wereld voor je, luidkeels in Frans accent het volkslied zingend, met gestifte snorren op hun bovenlip en baretten op hun hoofd… Ik ben nu al fan!! En dan te bedenken dat de pikante verjaardagskalender nog gemaakt moet worden!! Wie stemt nog meer voor deelname van Wout? : )

Random plaatje uit "Fonty"

Studiegerelateerd ben ik ook nog met een aantal 'projectjes' bezig. Zo ben ik aan het overdenken of en zo ja hoeveel tijd ik wil stoppen in het ontwikkelen van een plan van een van de studenten om betere middelbare scholen voor economisch achtergestelde jongeren in Afrika op te richten, als soort van tegenhangers van de 'private schools' waar hun rijkere leeftijdgenootjes terecht kunnen. Ik zie alleen teveel haken en ogen voor een über-enthousiaste deelname aan het project. Ik heb een mail gestuurd naar één van de professoren die zich bezig houdt met een project over informatieverstrekking en educatie in inheemse talen (met steun van de Bill Gates Foundation) om te kijken of ik daarbij betrokken kan raken. Ik heb de INDEVOR club, die zich bezighoudt met ontwikkelingssamenwerking, CSR en duurzaamheid al laten weten dat ik in de hoogste regionen actief wil worden (recruiting start in oktober) en ik heb contact gelegd met de Humanitarian Research Group van INSEAD, en ook al hebben ze op dit moment geen vacatures, het gesprek was super leuk en motiverend (ik ben in ieder geval uitgenodigd om binnenkort te lunchen met mensen die ook allemaal interessante dingen doen op dit gebied om een netwerkje op te bouwen, en ik heb ook goede hoop dat er in de toekomst wel wat te doen valt, al dan niet betaald). En last, but not least, heb ik morgen een gesprek met het hoofd van INSEAD Knowledge, het kenniscentrum dat altijd op zoek is naar freelance schrijvers, die mijn CV interessant genoeg vond om mij direct uit te nodigen voor een gesprek (thanks to Professor Stephen van de Social Media Campaign van INSEAD waar ik ook deel van uit maak, daarover later meer)...

En verder organiseer ik nog een Holland Heineken House-party of Sensation White, INSEAD edition (hangt af van de sponsoring) voor de National Week van de Benelux, en help ik buurvrouw Bertille met het oprichten van een paardrij-club voor partners! : )

Druk, druk, druk!

Sheesha roken en trick-track spelen @ Lebanees week on campus!

Wout warmt de kaasfondue op boven de kaars... Wie zegt dat MBA-studenten druk zijn!?

Veel liefs van Mirte

Ps. Omdat dit bericht stiekem al eerder geschreven is, moet ik nog een aantal update's kwijt:

1. WE HEBBEN INTERNET!!!
2. Het is nu alleen nog maar koud, vooral IN huis...
3. Wout is onderhand ook druk!
4. Ik heb me afgelopen zondag toen manlief in een entrepreneurial boot camp zat, door Bertille laten verleiden opnieuw een brocante te bezoeken, en heb daar in een half uur tijd, vier paar (!!) muiltjes op de kop getikt voor zowaar acht euro! En ze zijn leuk!!

Witte pumps!

Zwarte pumps!

En donkerblauwe schoentjes met vlechtwerk!